زولا و پدیده کیچ

اثر، نوشتۀ امیل زولا، (1886) صرف­نظر از روایت محیط هنری نیمۀ دوم قرن نوزدهم در فرانسه و جدال بین آوانگارد و فرهنگستان­گرایی، به­تعبیری، نقلی است از داستان دوستی زولا و پل سزان، نقاش مطرح آوانگارد فرانسوی. اما، در ورای این جدال آشکار، این رمان توصیفی است کامل، هرچند جانبی در قیاس با پیرنگ اصلی، از پدیدۀ کیچ. چنین به نظر می رسد که زولا به­هنگام نگارش اثر از معنای این واژه که در سال 1870 ابداع شد اطلاع نداشته است. با این همه، این داستان­پرداز با فراست فراوان و عطف به نگاه دقیقی که به جامعه و بارزه های آن دارد خصایص متنوع و پنهان این پدیده را نیز روایت می­کند. از همین رو می­توان مدعی شد که این رمان می­تواند چشم­اندازی گسترده از محیط فرهنگی ـ اجتماعی دوران خود عرضه دهد.